هنگامی که فوتون‌ها با مولکول‌های نمونه مواجه می‌شوند، مولکول‌ها ممکن است برخی از آنها را جذب کنند و تعداد فوتون‌ها در پرتو نور کاهش یابد و شدت سیگنال شناسایی‌شده کاهش یابد.
عبور کسری از نور است که از نمونه عبور می کند و به عنوان شدت نور عبوری از نمونه بیش از شدت نور فرودی تعریف می شود. جذب لگاریتم معکوس گذر است و مقداری است که اسپکتروفتومتر شما اندازه گیری می کند.
از روی میزان جذب، غلظت محلول نمونه را می توان از قانون بیر-لامبرت تعیین کرد که بیان می کند بین جذب و غلظت نمونه رابطه خطی وجود دارد. طبق قانون بیر-لامبرت، جذب حاصل ضرب ضریب خاموشی است، معیاری است که نشان می دهد یک املاح چقدر نور را در یک طول موج معین جذب می کند، طولی که نور از نمونه عبور می کند، یا طول مسیر، و غلظت املاح. اغلب، هدف از اندازه گیری جذب، اندازه گیری غلظت یک نمونه است.
هر اسپکتروفتومتر شامل یک منبع نور، یک کولیماتور، که یک لنز یا دستگاه فوکوس است که یک پرتو مستقیم نور شدید را منتقل می کند، یک تک رنگ برای جدا کردن پرتو نور به طول موج های اجزای آن، و یک انتخابگر طول موج یا شکاف برای انتخاب طول موج مورد نظر طول موج های نور مورد استفاده در اسپکتروفتومترهای مورد بحث در این ویدئو در محدوده فرابنفش و مرئی است. اسپکتروفتومتر همچنین شامل نوعی نگهدارنده نمونه، یک آشکارساز فوتوالکتریک است که میزان فوتون های جذب شده را تشخیص می دهد و یک صفحه نمایش برای نمایش خروجی آشکارساز.
اسپکتروفتومترهای جدیدتر مستقیماً به رایانه متصل می شوند، جایی که می توان پارامترهای آزمایش را کنترل کرد و نتایج را نمایش داد.
هنگام انجام اسپکتروفتومتری، بسته به نوع محلول های بیولوژیکی یا شیمیایی که با آن کار می کنید، حتماً اقدامات احتیاطی مناسب مانند پوشیدن دستکش را انجام دهید.
قبل از اندازه گیری طیف مرئی UV یک نمونه، دستگاه را روشن کنید و اجازه دهید لامپ ها و وسایل الکترونیکی گرم شوند.
هنگامی که فوتون‌ها با مولکول‌های نمونه مواجه می‌شوند، مولکول‌ها ممکن است برخی از آنها را جذب کنند و تعداد فوتون‌ها در پرتو نور کاهش یابد و شدت سیگنال شناسایی‌شده کاهش یابد.
عبور کسری از نور است که از نمونه عبور می کند و به عنوان شدت نور عبوری از نمونه بیش از شدت نور فرودی تعریف می شود. جذب لگاریتم معکوس گذر است و مقداری است که اسپکتروفتومتر شما اندازه گیری می کند.
از روی میزان جذب، غلظت محلول نمونه را می توان از قانون بیر-لامبرت تعیین کرد که بیان می کند بین جذب و غلظت نمونه رابطه خطی وجود دارد. طبق قانون بیر-لامبرت، جذب حاصل ضرب ضریب خاموشی است، معیاری است که نشان می دهد یک املاح چقدر نور را در یک طول موج معین جذب می کند، طولی که نور از نمونه عبور می کند، یا طول مسیر، و غلظت املاح. اغلب، هدف از اندازه گیری جذب، اندازه گیری غلظت یک نمونه است.
هر اسپکتروفتومتر شامل یک منبع نور، یک کولیماتور، که یک لنز یا دستگاه فوکوس است که یک پرتو مستقیم نور شدید را منتقل می کند، یک تک رنگ برای جدا کردن پرتو نور به طول موج های اجزای آن، و یک انتخابگر طول موج یا شکاف برای انتخاب طول موج مورد نظر طول موج های نور مورد استفاده در اسپکتروفتومترهای مورد بحث در این ویدئو در محدوده فرابنفش و مرئی است. اسپکتروفتومتر همچنین شامل نوعی نگهدارنده نمونه، یک آشکارساز فوتوالکتریک است که میزان فوتون های جذب شده را تشخیص می دهد و یک صفحه نمایش برای نمایش خروجی آشکارساز.
اسپکتروفتومترهای جدیدتر مستقیماً به رایانه متصل می شوند، جایی که می توان پارامترهای آزمایش را کنترل کرد و نتایج را نمایش داد.
هنگام انجام اسپکتروفتومتری، بسته به نوع محلول های بیولوژیکی یا شیمیایی که با آن کار می کنید، حتماً اقدامات احتیاطی مناسب مانند پوشیدن دستکش را انجام دهید.
قبل از اندازه گیری طیف مرئی UV یک نمونه، دستگاه را روشن کنید و اجازه دهید لامپ ها و وسایل الکترونیکی گرم شوند.
لیست انواع دستگاه های اسپکتروفتومتر